در دهمین سال بعثت، در دهم ماه مبارک رمضان، اُمُّ المؤمنین خدیجه، بانوی مؤمنه و فداکار، پس از شصت و پنج سال عمر پر برکت درگذشت و رسول خدا او را به دست خویش، در حجون مکّه مکرّمه دفن کردند و حزن و اندوه آن حضرت در مصیبت او به حدّی زیاد شد که آن سال را «عامُ الْحُزْن» نام نهادند

‌حضرت خدیجه کبری (س) دختر خویلد بن اسد بن عبدالعزی نخستین همسر رسول خدا (ص)، از زنان شریف، اصیل و نامدار عرب و اسلام بود.

حضرت خدیجه کبری (س) در عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، حسن معاشرت، صمیمیت، صداقت، مهر و وفا با همسر، کم‌نظیر بود و وی را در آن عصر، طاهره و سیدة النساء القریش (سرور زنان قریش) می‌خواندند.

افتخار اسلام آوردن نخستین بانو از آن حضرت خدیجه (س) است. ایشان  همسر پیامبر(ص) بود و پیامبر در زمان زنده بودن ایشان هیچ همسری اختیار نکرد.

ایشان بانویی ثروتمند و شرافتمند بود و در تبلیغ‌های پیامبر هم، یار و همراه خوبی برای ایشان محسوب می‌شد.

نبی مکرم اسلام همواره آن حضرت را به عنوان بانویی صبور، با شخصیت، مومن و بردبار معرفی می‌کردند و سال‌ها پس از رحلت ایشان، پیامبر (ص) همواره از ایشان به نیکی یاد می‌کرد.

طبق آیه 6 سوره مبارکه احزاب همسران پیامبر مادران مومنین هستند چون ایشان حق مادری بر مومنین هم دارند شایسته است از شخصیت و مقام آن حضرت تجلیل کرده و مومنین او را در این روز به نیکی یاد کنند.

فاضل ترین زنان بهشت

«انس بن مالک» روایت کرده که رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: «بهترین زنان عالم مریم بنتِ عمران وآسیه بنت مزاحم و خدیجه بنت خُوَیْلِد و فاطمه بنت محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم هستند».[اسدالغابه، ج 5، ص 437؛ الاستیعاب، بهامش الاصابة، ج 4، ص 284 و 285.] از «ابن عبّاس» روایت شده که: پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم چهار خط در زمین کشید و فرمود: «آیا می دانید این چیست؟» عرض کردند: «خدا و رسول خدا داناتر است.» پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: «فاضل ترین زنان بهشت، خدیجه بنت خویلد و فاطمه بنت محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم و مریم بنت عمران و آسیه بنت مزاحم همسر فرعون می باشند.»[همان ] در «سیره ابن هشام» روایت کرده که: جبرییل خدمت رسول خدا آمد و گفت: «خدیجه را از طرف خدا سلام برسان». پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: «یا خَدیجَةٌ هذا جِبْریلُ، یُقْرِئُکِ السَّلام مِنْ رَبِّکِ. فَقَالَتْ خَدیجَةُ: اَللهُ السَّلامُ وَ مِنْهُ السَّلامُ، وعَلی جِبْریلَ السَّلامُ»[کشف الغمه، ج 2، ص 124؛ ] و به روایت «حاکم»، خدیجه فرمود: اِنّ اللهَ هُوَ السَّلامُ وَ عَلی جِبْریلَ السَّلامُ، وَ عَلَیْکَ السَّلامُ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُه».[همان ] یکی از مزایای خدیجه این بود که همواره پیش از بعثت و بعد از بعثت، پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم را تعظیم می کرد و سخنش را تصدیق می نمود. فضایل خدیجه و کرایم اخلاق او بسیار است که قلم ناتوان امثال بنده توان بیان آن را ندارد. سَلامُ الله عَلَیْها وَ عَلی بَعْلِها رَسُولِ اللهِ صَلّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَی ابْنَتِها سَیَّدَةِ نِساءِ الْعالَمینَ وَ عَلی صَهْرِها عَلِیٍّ اَمیرِ الْمُؤمِنینَ وَ سَیِّدِ الْمُسْلِمینَ وَ عَلی اَبْنائِهَا الْاَئِمَّةِ الطّاهِرینَ.